Van de pöezie en de 100 stoelen
We dachten hem te kennen, de Jos, maar toen hij besloot 100 stoelen op te stellen in de schuur van Mansveld voor de poëzieavond dacht ik toch dat al wat hij de laatste weken/maanden heeft moeten meemaken ergens sporen nagelaten had.
Deze dag van ArtsElingen 2012 ging goed van start en in de namiddag kwamen de bezoekers en wandelaars – wellicht velen die gewacht hadden op de eerste zonnige zondag van de maand - ruim opdagen.
Maar toen de klok stilaan 19u wees steeg de belangstelling ten top.
Boesjedevol
Er kwam nog meer volk en toen iedereen uitgenodigd werd plaats te nemen voor de poëzieavond moesten de laatsten zowaar….hun stoel van de koer meenemen.
Gebeurde hier een poëtisch wonder, als men weet dat soortgelijke lezing die een twintigtal belangstellenden trekt in Vlaanderen als een succes beschouwd wordt?
De glimlachende blik van verwondering en ongeloof op het gezicht van Victor Manuel Càrdenas
Het geheel stak goed ineen.
Eerst Lut de Block met haar gedichten waar we ons thuis bij voelen en dan de hoofdbrok: de prachtige uitheemse poëzie van de Mexicaanse dichter met zijn vertaler Stefaan van den Bremt. Eerst de vertaling, dan kon het publiek goed de inhoud opnemen, dan pas de originele tekst met een niet te vergelijken stemtimbre gebracht door Victor Manuel. Woorden vol muziek, een golf van kleurrijke klanken voor wie geen Spaans begreep.
Stefaan van den Bremt
Victor Manuel Cardenas
Marieke en Pallieter
Voor de muziek zorgden in eerste instantie Marieke en Pallieter met hun muzikale las tussen de sprekers. Goed gekozen stukjes waarbij hun “Cucaracha” vrolijk geapprecieerd werd. Na de lezing van de eigen gedichten van Stefaan van de Bremt, toen ze hun laatste stukje brachten, ging zowaar de culturele attaché van Mexico meezingen en het publiek mee neuriën. Details misschien, maar niet te miskennen tekenen dat iedereen genoten had.
Ik zat tussen het publiek met een goede kijk op de sprekers. Wat mij zal bijblijven is die aangename glimlachende blik van verwondering – de ganse avond lang - bij de Mexicaanse dichter. Wat zou die wel gedacht mogen hebben…
Prosit Corona !
Maar de avond was nog niet voorbij. Sylvia Reyes, cultureel attaché bij Ambassade van Mexico trakteerde met een gratis Mexicaans biertje, de Corona bij de nababbel. En het standje met de verkoop van de boeken van de dichters genoot een ruime – geconcretiseerde - belangstelling.
Bedankt allemaal !
Van de eerste tot de laatste betrokkene bij deze poëzieavond: van de “stoeltjeszetters” tot de sprekers, de mensen aan de ingang, zij die zorgden voor de drank, ja – ook Sylvia Reyes van de van de Ambassade van Mexico…merci voor deze ervaring.
Maar ik wil vooral een pluim steken op de hoed van Jos, Stefaan van den Bremt, Jan Vanhaelen die samen alles (ja, het klinkt als een cliché, maar het is gemeend) in goede banen hebben geleid en ook Marieke en Pallieter voor hun muzikaal toetje.
Ik had voor de gelegenheid mijn zomerse strooien hoed opgezet en doe hem graag af voor iedereen: Chapeau !
